Geert Degrande (fan2.be): Racisme lijkt ook in de sport een moeilijk uit te roeien plaag. Vooral zwarte voetballers die er het slachtoffer van worden krijgen veel aandacht. Denk maar de bejegeningen die Romelu Lukaku al te horen kreeg en aan het feit dat de wedstrijd tussen Udinese en AC Milan van vorige week moest worden stilgelegd omwille van de apengeluiden in de richting van Milan-doelman Mike Maignan. Maar ook in andere sporten en in andere richtingen is racisme aanwezig. Vraag dat maar aan de tot Spaanse genaturaliseerde atlete Adiaratou Iglesias Forneiro. Deze 24-jarige paralympische kampioene op de 100 meter werd in de Malinese hoofdtad Bamako geboren met een witte huidskleur en is mede als gevolg van haar albinisme visueel gehandicapt. Het belette haar niet om zich een echte doorzetter te tonen en straks in Parijs jacht te maken op een nieuwe paralympische gouden medaille.
De visueel gehandicapte atlete Adiaratou Iglesias Forneiro heeft voor Spanje al verschillende medailles gewonnen. Haar levensverhaal getuigt van enorm veel moed en doorzettingsvermogen. Ze lijdt aan albinisme, een erfelijke genetische afwijking die niet alleen het gezichtsvermogen aantast ? ze ziet maar 10% en met een aangepaste bril 20% - maar ook de pigmentatie van de huid verandert. In Mali, net als in verschillende andere landen op het Afrikaanse continent, wordt albinisme geassocieerd met magische krachten. Mensen die het hebben worden vaak achtervolgd, opgejaagd en zelfs verminkt of vermoord. Die omstandigheden zijn al allesbehalve ideaal, maar ook het feit haar moeder doofstom was en haar leven moest delen met de twee andere vrouwen van haar vader maakten het opgroeien voor Adiaratou niet gemakkelijk. Op haar elfde kon het gezin het racisme tegenover de witte huidskleur van Adiaratou niet meer aan en werd ze naar een halfbroer van haar vader in het Spaanse Logroņes gestuurd. Maar ook daar was de ellende niet voorbij, want de situatie in dat gezin was bijzonder toxisch. De halfbroer ik kwestie probeerde immers zijn vrouw te verdrinken. Uiteindelijk werd het meisje er weggehaald en ondergebracht in een tehuis voor verwaarloosde jongeren. En daar werd ze na het doorstaan van nogal wat moeilijkheden geadopteerd door een Spaanse dame met een groot hart: Linda Iglesias Forneiro. Zo kon Adiaratou, bijgenaamd ?Adi?, eindelijk een echte start nemen in het leven.
Een echte passie voor atletiek
Na haar naturalisatie stortte ?Adi? zich vol overgave op de atletiek. Succes volgde al snel. Ze werd vice-kampioen op de 100 meter sprint in de T13-categorie voor slechtzienden en onderscheidde zich op de Spelen van Tokio door goud te winnen op de 100 meter. En op de Paralympische Spelen in Parijs wil ze later dit jaar dan ook bevestigen. Haar levensverhaal bevestigt enerzijds dat racisme zich niet alleen kan uiten tegen bekende of minder bekende zwarte voetballers maar tegen iedereen die een beetje van de gangbare norm afwijkt en anderzijds dat sport een ongelooflijke hefboom kan zijn om zelfs de zwaarste moeilijkheden te overwinnen. Daarom is het ook zo belangrijk dat sportclubs een thuishaven kunnen blijven voor jongeren. Daarom willen wij met www.fan2.be sportclubs uit alle sporten zoveel mogelijk blijven steunen. Daarom zetten we een actie op om clubs financeel te kunnen ondersteunen (Fan2.Be - Als amateursportclub op zoek naar extra sponsoring? Dit is je kans! Fan2.be wil aan 50 amateursportclubs 1 miljoen euro sponsoring toekennen!).
Welk stadion is de thuisbasis van Unico Tongeren?
